|
|
Úr Sónötu
|
|
|
|
|
Lófaljóđ
Í ljóđinu
sem ég skráđi
í lófann
kom berlega í ljós
ađ nafn ţitt sómir sér vel
á hjartalínunni
en betur fćri samt á ţví ađ ţađ
fikrađi sig eftir
örlagalínunni
Froskur
Ţungbúinn himinn, sjórinn speglasalur og haust-
dagar í nánd. Í morgun sá ég smágerđan frosk viđ
grćnt vatn. Fegurđ hans snart mig. Ég brosi ađ
hugsuninni um ađ sjá hann á ný. En, sem ég geng á
vatni, er mér sökkt í djúp annars kvölds; vonbrigđi
falla á lithverfa froskinn minn ţar sem hann skimar
eftir mér undir kalmána. |
|
|
|
|